Waanzinnige 3-daagse trip naar het binnenland!

Afgelopen week ben ik gestopt om te proberen op tijd te komen en te plannen. Is niet te doen in Suriname. Tegenwoordig heb ik mijn fietsje ’s ochtends vroeg ingeruild voor de bus om naar de huisartsenpoli te gaan aangezien het te ver weg is om te fietsen. Dag 1 met de bus: ik kom er al snel achter dat de bushaltes hier voor de sier te staan, het maakt niet uit waar je staat, als je je handje op steekt stopt de bus. Erg handig aangezien je niet helemaal naar de bushalte hoeft te lopen, iets minder als je erin zit en de bus stopt om de 3 meter... Ik moet vanaf mijn huis eerst naar de stad en daarna overstappen op een bus die naar de huisartsenpoli in Pontbuiten gaat. Sta ik daar te wachten en te wachten, maar geen bus. Even vragen…Mevrouw, vertrekt de bus naar Pontbuiten hier? Antwoord: Eh ja soms wel, maar soms gaat hij vanaf daar (wijst 20mtr verderop) en als hij vol is stopt hij niet. O en hoe weet ik of hij hier vertrekt of daar? Antwoord: dat weet je nooit. En hoe laat komt de bus? Antwoord: geen idee, ze komen gewoon. Aha…En hoelang doe ik er over naar Pontbuiten? Antwoord: niet zo lang hoor. Met deze antwoorden kwam ik niet veel verder. Geduld en flexibiliteit, meer heb je niet nodig in Suriname! Gelukkig verwacht ook niemand dat je op tijd komt, dat scheelt. Voor mij blijft het wennen aangezien ik in Nederland ongeveer elke minuut heb gepland. Verder lekker gewerkt afgelopen week. Maandag komen de mensen met allerlei klachten, dinsdag consultatiebureau-dag (duidelijk mijn lievelingsdag met al die schattige donkere baby’tjes), woensdag hoge-bloeddruk-dag, donderdag suikerziekte-dag en vrijdag allerlei-klachten-dag. Aangezien ik zo weinig uren maak bij de huisarts heb ik geregeld dat ik wat extra kan werken op de spoedeisende hulp, want dat hangen in dat zwembad was toch ook niet alles (had zelf ook nooit gedacht dat ik dit zou zeggen). Heb de afgelopen week weer 2 middagjes gewerkt op de SEH en het was weer super!
Afgelopen weekend ben ik drie dagen op trip geweest. En wat een weekend was dat zeg! Echt waanzinnig. Het was een georganiseerde trip door de gidsen met wie we ook naar Berg en Dal zijn geweest en onze wilde feestje hebben gevierd. Zou gegarandeerd een topweekend worden en ze hebben geen woord teveel gezegd. We zijn zaterdagochtend vroeg vertrokken. Ik zou om 8u opgehaald worden, ze kwamen half 9 (Surinaams half uurtje) en nadat we ook de 6 andere meiden en een stelletje op hadden gehaald zijn we Brownsberg vertrokken, 2 uur rijden vanaf Paramaribo, over de meest hobbelige weg waar ik ooit op heb gereden. Brownsberg is een 514m hoge berg midden in het tropisch regenwoud met watervallen en bijzondere bomen en dieren. Met het eerste wilde dier maakten we direct kennis toen we aankwamen, want op het dak van de wc zat een enorme vogelspin. Gevolg: 7 gillende vrouwen die voor geen goud meer naar die wc gingen. Gids erbij gehaald en die vertelde dat als je lief bent voor de spin, de enorme spin ook lief voor jou zal zijn. Hij zou ‘m wel even vangen. Toen de vraag wie hem vast wilde houden. Ach ja zo’n kans krijg je niet vaak en een voor een hebben we het beest vastgehouden (geloof niet dat ik ooit zo’n hoge hartslag heb gehad btw)! Er zat gewoon een vogelspin op m’n hand! Als ik nu niet van m’n spinnenfobie ben genezen weet ik het ook niet meer! Na deze heldhaftige activiteit begonnen aan een prachtige wandeling naar de watervallen. Onderweg nog even geslingerd aan een liaan en daarna gedoucht onder de waterval. Weg terug omhoog was iets pittiger maar ach blijft die conditie ook nog een beetje op peil. Tijdens de wandeling brulapen het hele bos bijelkaar horen schreeuwen maar helaas lieten ze zich niet zien. Daarna vertrokken richting Ston eiland, een schiereiland aan een stuwmeer. Ook al prachtig! ’s Avonds lekker gerelaxed, nog even een wurgslang vastgehouden en de volgende ochtend vroeg genoten van een prachtige zonsopgang. Na het ontbijt zijn we met de bus vertrokken naar Atjoni, waar we overstapten in een korjaal (bootje van hout gemaakt, heel lang en smal). Atjoni is het meest zuidelijke plaatsje in Suriname dat met de auto kan worden bereikt en ligt op ongeveer 175 km van Paramaribo af. Het is een drukke havenplaats waar alle boten uit het binnenland samenkomen. We vaarden ongeveer 20 minuten naar vakantieoord Danta Bai, wat letterlijk `geruis van de stroomversnelling´ betekent. Dit omdat het kleine plaatsje langs de Boven Suriname rivier ligt en er vele stroomversnellingen in de buurt zijn. De bootrit was prachtig, je komt langs prachtige natuur en de stroomversnellingen zijn mooi om te zien. Met een zonnetje op de rug en een windje in het gezicht kon de dag al niet meer stuk. Later op de dag zijn we naar een sula (stroomversnelling) in de buurt gegaan om te gaan zwemmen en van de rotsen af te springen, heerlijk al dat water, na een hete dag geeft dat wel de nodige verkoeling. We hoorden later dat we tussen de kaaimannen en piranha’s hadden gezwommen, mm fijn idee…’s Avonds nog even een mooie feestje gebouwd met z’n allen en daarna lekker gaan slapen in een eenvoudig hutje met een bed en een klamboe, tussen de vogelspinnen, maar die konden we inmiddels wel handelen. De volgende ochtend heb ik eerst genoten van de heerlijke rustige omgeving. In het water waren enkele bewoners zich gaan wassen of de afwas aan het doen. Voor de rest was het heerlijk stil. Na het ontbijt zijn we met de boot een tocht gaan maken naar twee dorpjes in de buurt, Jaw Jaw en Laduani. Hier hebben we een wandeling gemaakt en kregen we uitleg over de bewoners, hun woningen en hun gebruiken. Het is mooi om te zien dat er nog mensen zijn die met zo weinig middelen gelukkig kunnen leven. Het leven kan soms zo simpel zijn. Vervolgens weer terug gevaren naar Danta Bai, waar een overheerlijke maaltijd voor ons klaarstond en daarna weer terug over de hobbeldebobbelweg naar Paramaribo. Echt een schitterende trip!!
Helaas komt het einde nu echt in zicht. Ik heb nu nog 4,5 dag hier in Suriname en die zijn uiteraard al helemaal vol gepland met leuke dingen (voor zover ik dus kan plannen hier). Ik heb nog 2 afscheidsetentjes, 1 met de meiden van de Gongrijpstraat (de meiden van de tripjes en feestjes) en 1 met m’n huisgenoten. En vanaf morgen staat er voor elke avond een uitgaansgelegenheid gepland. Vrijdagochtend nog even m’n beoordeling bij de huisarts en ’s avonds moet ik nog een danstest doen bij onze dansschool! Ik ben aan het einde van m’n basis salsacursus en ik moet dus even laten zien dat ik het kan. Spannend! Zondagavond is er nog een groot salsafeest op onze dansschool, een mooie afsluiter dus! Nou ik ga nog even genieten van de laatste dagen en ik zie jullie snel weer in Nederland!
Bosi en brasa, Stefanie